Z ostatniej chwili


50 lat Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami - pół wieku zawodowej satysfakcji

50 lat Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami - pół wieku zawodowej satysfakcji



O pionierskich badaniach i naukowej determinacji z prof. Andrzejem Milewiczem, wieloletnim kierownikiem Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami (1989-2013) rozmawia Alicja Giedroyć

Pracował Pan w Klinice Endokrynologii niemal od początku jej utworzenia. Co skłoniło młodego lekarza do takiego wyboru?

Prof. Andrzej Milewicz: Po studiach rozpocząłem pracę na hematologii. Był rok 1970, a możliwości leczenia pacjentów hematologicznych były bardzo ograniczone. Większość z nich umierała, a rola lekarzy polegała w głównej mierze na zapewnieniu im w miarę możliwości godnego odejścia. Dla młodego lekarza taka bezradność w obliczu choroby i śmierci była ogromnie frustrująca, wręcz depresyjna. Dlatego kiedy w 1971 r. otrzymałem propozycję pracy w utworzonej rok wcześniej Klinice Endokrynologii, skorzystałem bez wahania. I pozostałem w niej do emerytury, na którą przeszedłem w 2013 r.

Ponad 40 lat w medycynie jest jak wieczność. Jakie zagadnienia zajmowały umysły wrocławskich endokrynologów na początku pańskiej drogi zawodowej i jak rozwijała się tutejsza klinika?

Prof. Andrzej Milewicz: Oczywiście, z dzisiejszej perspektywy i w kontekście obecnych możliwości endokrynologia z początków lat 70 była dziedziną dość prymitywną. A mimo to wrocławska klinika ma z tych czasów na koncie spektakularny sukces, jakim jest wyeliminowanie problemu wola tarczycowego z powodu niedoboru jodu w Polsce. Starsi pamiętają ludzi chodzących po ulicach z powiększonymi czasem do gigantycznych rozmiarów szyjami. Dziś taki widok należy do rzadkości, a to za sprawą wrocławskiej endokrynologii właśnie. Problemem wola na Dolnym Śląsku zajął się pierwszy kierownik kliniki, prof. Antoni Falkiewicz, który we Wrocławiu od r.1945 kontynuował wspaniałe medyczne tradycje szkoły lwowskiej. Badania prof. Falkiewicza, prowadzone wspólnie z prof. Adamem Pacyńskim doprowadziły do wprowadzenia pionierskiego programu jodowania soli – najpierw w naszym regionie, a potem w całym kraju. Wole tarczycowe, wynikające z niedoboru tego pierwiastka, praktyce przestało istnieć. Warto podkreślić, że był to problem nie tylko estetyczny, ale także medyczny. Sam niedobór jodu m.in. wpływa na obniżenie inteligencji, czego dowodzą badania szwajcarskie.

Czego dotyczyły pierwsze pańskie poważniejsze badania z zakresu endokrynologii?

Prof. Andrzej Milewicz: Najpierw zająłem się niedoborem magnezu w różnych jednostkach chorobowych, a potem na wiele lat pochłonął mnie problem choroby wielotorbielowatych jajników. Chorobie tej towarzyszy hiperandrogenizm, czyli nadmierna produkcja androgenów, manifestująca się m.in. zaburzeniami miesiączkowania, nadmiernym owłosieniem ciała, trądzikiem. Czy źródłem tej nadprodukcji jest praca jajników czy nadnercza? Na to pytanie odpowiedzieliśmy jako pierwsi w Polsce i jedni z pierwszych na świecie. Niewątpliwie było to możliwe dzięki niezwykłym umiejętnościom doc. Tadeusza Mieleckiego z Kliniki Radiologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, który przeprowadzał kateteryzację żył jajnikowych i nadnercza, pozyskując tą metodą materiał do badań. Kilkaset próbek krwi do badań, spakowanych w termosy na lody, dostarczyłem do Heidelbergu, gdzie na tamtejszym uniwersytecie w ramach stażu przeprowadziłem badania. Wyniki zostały opublikowane w USA w 1982 r., a publikacja uznana za pracę roku w endokrynologii. Choroby wielotorbielowatych jajników dotyczyły też inne sukcesy naszej kliniki. Wspólnie z dr Danutą Silber jako pierwsi na świecie wprowadziliśmy Verospiron do terapii hiperandrogenizmu u kobiet z tą chorobą. Źródłem tego pomysłu był fakt, że stosowany na świecie inny lek był u nas niedostępny, szukaliśmy więc alternatywy. z zakresu endokrynologii. Wyniki obu prac zyskały uznanie prof. Marvina Kirschnera z Nowego Yorku, autorytetu światowego w tej dziedzinie i zostały opublikowane w prestiżowym czasopiśmie American Obstetrics and Gynecology .Współpraca międzynarodowa naszej kliniki zaczęła się rozwijać.

A jakie będą kierunki rozwoju endokrynologii w najbliższej przyszłości?

Prof. Andrzej Milewicz: Cała medycyna zmierza w kierunku genetyki i jestem przekonany, że w przyszłości będziemy umieli nie tylko identyfikować zawczasu zagrożenia, ale im zapobiegać na poziomie genetycznym. Bez względu na zaawansowanie metod terapeutycznych, prewencja pozostaje podstawą zdrowia.



 
Bez blizny po usunięciu tarczycy
Informacja prasowa 16.11.2021

Bez blizny po usunięciu tarczycy – nowe możliwości chirurgii już dostępne w USK



Pionierską operację endoskopowego usunięcia gruczołu tarczowego przez przedsionek jamy ustnej (TOETVA) wykonał zespół chirurgów (dr Krzysztof Sutkowski, dr hab. Krzysztof Kaliszewski, prof. UMW oraz dr hab. Beata Wojtczak, prof. UMW) z Kliniki Chirurgii Ogólnej, Małoinwazyjnej i Endokrynologicznej USK we Wrocławiu, kierowanej przez prof. Jerzego Rudnickiego. To pierwszy taki zabieg na Dolnym Śląsku i czwarty w Polsce (obok ośrodka w Łodzi, Krakowie i Warszawie).

– Wykonaliśmy zabieg u 49-letniej pacjentki z szybko rosnącym guzem prawego płata tarczycy o średnicy 3 cm x 2 cm x 2 cm – informuje prof. Beata Wojtczak. – Leczenie endoskopowe umożliwiło pacjentce uniknięcia pooperacyjnej blizny na szyi, co jest nieuniknione podczas tradycyjnej operacji tarczycy z dostępu szyjnego. W trzeciej dobie po operacji tarczycy pacjentka opuściła szpital w stanie bardzo dobrym.

Klinika Chirurgii Ogólnej, Małoinwazyjnej i Endokrynologicznej USK od ponad 20 lat specjalizuje się w chirurgicznym leczeniu schorzeń tarczycy. To właśnie tam przeprowadzane są najtrudniejsze operacje tego gruczołu w regionie, zwłaszcza w przypadku nowotworów złośliwych tarczycy, choroby Graves- Basedowa, wola olbrzymiego, zamostkowego i wola nawrotowego.

W styczniu 2019 roku, w ramach projektu „Regionalnej Inicjatywy Doskonałości” (RID) dr hab. Beata Wojtczak, prof. UMW, dr hab. Krzysztof Kaliszewski, prof. UMW oraz dr Krzysztof Sutkowski odbyli praktyczny kurs operacji tarczycy z dostępu endoskopowego w Hongkongu pod okiem prof. Anuwong Angkoonga z Tajlandii, który jako pierwszy opracował metodę usunięcia gruczołu tarczowego przez przedsionek jamy ustnej, wystandaryzował ją, a zarazem wykonał największą liczbę takich operacji na świecie. Szkolenie obejmowało zarówno część teoretyczną, jak i praktyczną. Pandemia opóźniła wdrożenie nowej techniki operacji tarczycy we wrocławskiej klinice, aż do 21 września br., kiedy to chirurdzy po raz pierwszy ją zastosowali w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym.

Co to jest TOETVA?

TOETVA (ang. Transoral Endoscopic Thyroidectomy by Vestibular Approach) to operacja tarczycy wykonana przez przedsionek jamy ustnej. Jest to nowa, endoskopowa technika operacji tarczycy wykonana z niewielkiego nacięcia w jamie ustnej. Po raz pierwszy zastosował ją prof. Anuwong Angkoong z Tajlandii w 2014 roku, i to właśnie ta technika spośród innych dostępów minimalnie inwazyjnych przyjęła się w wielu krajach azjatyckich, gdzie jest szeroko rozpowszechniona; a w ostatnich latach wdrażana w ośrodkach chirurgii tarczycy w Europie i w USA. Wstępne wyniki operacji tarczycy przez przedsionek jamy ustnej są bardzo obiecujące, a ryzyko powikłań praktycznie takie samo, jak w przypadku operacji z dostępu szyjnego. W opracowanej przez prof. Anuwong Angkoonga technice wykonuje się trzy nacięcia w przedsionku jamy ustnej (dwa nacięcia średnicy 5 mm i jedno średnicy 10 mm).

– Główną zaletą metody jest brak blizny pooperacyjnej i doskonały efekt kosmetyczny – wyjaśnia dr Krzysztof Sutkowski. – Ponadto dostęp z przedsionka jamy ustnej umożliwia eksplorację obu płatów tarczycy. Jednocześnie, co jest niemożliwe przy innych dostępach endoskopowych (spod pachy czy dostępu piersiowego) zabieg ten można wykonać narzędziami wideolaparoskopowymi, powszechnie stosowanymi w większości operacji laparoskopowych. Ponadto, w porównaniu do operacji wykonywanych za pomocą robota da Vinci, koszty są dużo niższe.

Prof. Krzysztof Kaliszewski przyznaje, że technika ta ma też pewne ograniczenia i nie można jej zastosowywać u znacznej grupy pacjentów. Wskazaniem do operacji jest wielkość guza nie przekraczająca 4 cm; istotną rolę odgrywają też warunki anatomiczne pacjenta. Jednak dla wybranej grupy chorych TOETVA to szansa na doskonały efekt kosmetyczny.



 
Jubileuszowa konferencja endokrynologiczna

Jubileuszowa konferencja endokrynologiczna



Spóźniona o rok z powodu pandemii konferencja naukowa „Pół wieku ewolucji naukowej w endokrynologii”, zorganizowana w dniach 22-23 października br., poświęcona została pięćdziesięcioleciu działalności Kliniki Endokrynologii we Wrocławiu (obecnie Katedry i Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami). Konferencja miała charakter hybrydowy, a honorowy patronat nad wydarzeniem objął Rektor Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu prof. Piotr Ponikowski.

W stacjonarnych obradach brała udział ograniczona liczba uczestników, większość korzystała z transmisji on-line.

– Uczestnicy konferencji mieli możliwość wysłuchania osiemnastu wykładów nawiązujących do najważniejszych historycznych osiągnięć w endokrynologii, wkładu polskich i wrocławskich badaczy w rozwój endokrynologii, a także współczesnych możliwości diagnostyczno-terapeutycznych i perspektyw endokrynologii w erze rozwoju nauki, telemedycyny i przewidywanej sztucznej inteligencji – mówi prof. Marek Bolanowski, kierownik Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami. – Wykłady wygłaszali kierownicy klinik endokrynologicznych z całego kraju, konsultant krajowy w dziedzinie endokrynologii prof. dr hab. Andrzej Lewiński i prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego prof. dr hab. Beata Kos-Kudła. Pani profesor w wykładzie inauguracyjnym omówiła działalność Centrum Doskonałości Nowotworów Neuroendokrynnych w Katowicach, afiliowanego przez Europejskie Towarzystwo Guzów Neuroendokrynnych. Wykład cieszył się dużym zainteresowaniem z racji aktualności tematyki oraz faktu, że ośrodek wrocławski, jako jeden z niewielu tradycyjnych ośrodków uniwersyteckich w kraju nie dysponuje możliwościami terapii wysokimi dawkami izotopów, co zmusza nas do kierowania pacjentów na leczenie radioizotopowe do innych miast.

Osiągnięcia wrocławskiej endokrynologii przedstawili były i obecny szef kliniki: prof. Andrzej Milewicz i prof. Marek Bolanowski. Mówili m.in. o badaniach wola endemicznego, hormonów steroidowych w tkankach nowotworowych, przełomowym zastosowaniu nowych leków w leczeniu hiperandrogenizmu, niepłodności i guzów przysadki.

Miłym akcentem uroczystości otwarcia konferencji było wręczenie medali im. Oskara Minkowskiego trojgu zasłużonym dla rozwoju diabetologii badaczom. Medale otrzymali: prof. dr hab. Renata Wąsik, emerytowana kierownik wrocławskiej Katedry i Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego; prof. Maria Górska, emerytowana kierownik Katedry i Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Chorób Wewnętrznych UM w Białymstoku oraz prof. Leszek Czupryniak, kierownik Kliniki Diabetologii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Kapitułę Medalu tworzą Rektor Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Prezes Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, Prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego i kierownik wrocławskiej Katedry i Kliniki Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami.

– Oskar Minkowski był niemieckim uczonym o polsko-żydowskich korzeniach, pracował we Wrocławiu, w obecnej siedzibie naszej kliniki przy Wybrzeżu Ludwika Pasteura 4 w latach 1909-1926 – przypomina prof. Bolanowski. – Największym jego osiągnięciem było wykazanie w 1889 r., że usunięcie trzustki wywołuje cukrzycę u psów. Konsekwencją tego było odkrycie insuliny w 1921 r. i zastosowanie jej w leczeniu chorych na cukrzycę. Innym wybitnym odkryciem Minkowskiego było powiązanie akromegalii z przerostem przysadki.

****

Historia

Wrocławska Klinika Endokrynologii powstała w 1970 r., po podziale II Kliniki Chorób Wewnętrznych, pierwszym kierownikiem był prof. dr hab. Antoni Falkiewicz, który już 13 grudnia1945 r. objął kierownictwo Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Prof. Falkiewicz kształcił się we Lwowie i Wiedniu, był doktorem honoris causa AM we Wrocławiu (1971), Dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki (1949-1950), Prorektorem ds. Nauki AM, a następnie Rektorem AM (1954-1957), przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Internistów Polskich. W okresie powojennym zainteresowania naukowe kliniki koncentrowały się na wolu endemicznym na Dolnym Śląsku. W latach 1971-1989 Katedrą i Kliniką Endokrynologii kierował doc. dr hab. med. Stanisław Gruszka, znakomity diagnosta i internista, a ponadto pasjonat motyli, posiadacz największego zbioru w Polsce. W tym czasie zajmowano się enzymologią kliniczną i metabolizmem magnezu w endokrynopatiach.

W latach 1989-2013 kliniką kierował prof. dr hab. Andrzej Milewicz, który był także prorektorem ds. dydaktyki AM (1996-1999), prezesem Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego (2005-2016), członkiem Zarządu Głównego Europejskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, przewodniczącym komitetu organizacyjnego XVI Kongresu Europejskiego Towarzystwa Endokrynologicznego we Wrocławiu w 2014 r. W czasie kierowania kliniką prof. Milewicz, organizował kursy kształcenia podyplomowego Europejskiej Federacji Towarzystw Endokrynologicznych, Światowy Zjazd Endokrynologii Ginekologicznej, Konferencję Aging Couple in Europe czy Szczyt Unii Europejskiej nt. starzenia się z udziałem ministrów zdrowia z państw UE. W okresie prawie 25 lat kierowania kliniką przez prof. Milewicza wprowadzono nowoczesne metody diagnostyczne: oznaczenia hormonalne metodą RIA, densytometrię, powstała Pracownia Medycyny Nuklearnej. Oddział kliniczny rozwinął działalność diabetologiczną. Klinika kontynuowała współpracę międzynarodową, pracownicy odbywali pobyty naukowe w Holandii, Niemczech, Włoszech, USA, Szwecji, Wielkiej Brytanii, prowadzono liczne granty.

Teraźniejszość

Obecna nazwa jednostki to Katedra i Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami. Kierowana jest przez prof. Marka Bolanowskiego, który był członkiem Zarządu Głównego Europejskiego Towarzystwa Neuroendokrynologii, wiceprzewodniczącym sekcji endokrynologii Europejskiej Unii Lekarzy Specjalistów, współprzewodniczącym komitetu organizacyjnego XVI Kongresu Europejskiego Towarzystwa Endokrynologicznego we Wrocławiu w 2014 r., przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego XVIII Kongresu Europejskiego Towarzystwa Neuroendokrynologicznego we Wrocławiu w 2018 r. Jest przewodniczącym Rady Naukowej dwumiesięcznika Endokrynologia Polska, członkiem redakcji wielu czasopism krajowych i zagranicznych. Klinika organizowała liczne konferencje międzynarodowe, kursy kształcenia podyplomowego pod auspicjami Polskiego i Europejskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, uczestniczy w badaniach klinicznych nowych leków, współpracuje z wieloma jednostkami Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego, a także spoza tego ośrodka.

Od 2018 r. klinika znajduje się w strukturach USK, posiada oddział 24-łóżkowy, Poradnię Endokrynologiczną, Poradnię Diabetologiczną, Pracownię Medycyny Nuklearnej. Odział kliniczny przeszedł w ubiegłym roku poważny remont (koszt 5 mln zł), obecnie remontowana i modernizowana jest Pracownia Medycyny Nuklearnej. W klinice prowadzone są specjalizacje w dziedzinach endokrynologii, diabetologii i chorób wewnętrznych. Pracownicy kliniki byli bądź są obecnie dolnośląskimi konsultantami wojewódzkimi w dziedzinie endokrynologii (prof. Andrzej Milewicz, prof. Marek Mędraś, prof. Marek Bolanowski), medycyny nuklearnej (dr hab. Diana Jędrzejuk, także dla woj. opolskiego) oraz w dziedzinie seksuologii – prof. Zygmunt Zdrojewicz. Klinika jest wiodącym krajowym ośrodkiem w diagnozowaniu i leczeniu chorych z guzami przysadki (akromegalia, choroba Cushinga), orbitopatią tarczycową, nowotworami neuroendokrynnymi, osteoporozą, otyłością, zaburzeniami metabolicznymi.

Pracownicy kliniki prowadzą dydaktykę na Wydziale Lekarskim i ED. Są to zajęcia z chorób wewnętrznych, endokrynologii i medycyny nuklearnej. Kształcą także studentów Wydziału Farmaceutycznego, oddziału Analityki Medycznej w przedmiocie diagnostyka izotopowa. W przeszłości odpowiedzialne funkcje organizacyjne na Wydziale Lekarskim Kształcenia Podyplomowego pełniły także prof. Grażyna Bednarek-Tupikowska (Dziekan) i prof. Bożena Bidzińska-Speichert (Prodziekan).

Klinika od dawna jest siedzibą Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, przez wiele kadencji członkami zarządu Głównego PTE byli prof. A. Milewicz (prezes), prof. M. Bolanowski (sekretarz)i dr hab. D. Jędrzejuk (skarbnik).

– Dzięki swoim osiągnięciom i aktywności, a także organizowaniu w krótkim odstępie czasu dwóch największych europejskich kongresów endokrynologicznych, wrocławska Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami jest jednym z najlepiej rozpoznawanych za granicą polskich ośrodków endokrynologicznych – podkreśla prof. Marek Bolanowski.




 
Ponowne otwarcie Szpitala Tymczasowego
Informacja prasowa 17.11.2021

W środę 17 listopada otwarty zostanie Wrocławski Szpital Tymczasowy, dzień później przyjmie pierwszych pacjentów z COVID-19



56 łóżek – tyle na początek zostanie uruchomionych w Szpitalu Tymczasowym przy ul. Rakietowej we Wrocławiu, zarządzanym przez Uniwersytecki Szpital Kliniczny we Wrocławiu. Utworzony w marcu br. szpital wznawia swoją działalność po kilkumiesięcznej przerwie, wynikającej ze spadku liczby zachorowań na COVID-19. Wraz z nasilającą się IV falą pandemii znowu pojawia się potrzeba dodatkowego zabezpieczenia medycznego dla chorych z regionu.

Przyjęcia pierwszych pacjentów planowane są w czwartek 18 listopada. Docelowo placówka będzie mogła zapewnić opiekę 280 chorym, z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2, a jeśli sytuacja epidemiologiczna będzie tego wymagać istnieje możliwością powiększenia bazy do 450 łóżek. Podobnie jak podczas poprzedniej fali pandemii, kolejne miejsca będą udostępniane stopniowo, w miarę bieżących potrzeb.

Szpital jest wyposażony w 33 stanowiska do stosowania tlenoterapii wysokoprzepływowej (tzw. high flow) u pacjentów z niewydolnością oddechową. Docelowo jeśli stan pacjentów będzie tego wymagał liczba stanowisk wzrośnie do 50. Na miejscu jest także dział diagnostyki obrazowej, wyposażony w aparaty RTG, USG i tomograf komputerowy.

W pierwszym etapie wznowienia działalności szpitala opiekę pacjentom zapewni 13 lekarzy, 14 pielęgniarek, 6 ratowników, 4 opiekunów medycznych. Ponadto wśród personelu znajdują się: psycholog, radiolog, rehabilitanci i 8 wolontariuszy z Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu.

Trwa rekrutacja pracowników do tej placówki, na wypadek konieczności przyjęcia większej liczby pacjentów. Obecnie personel Szpitala Tymczasowego stanowią oddelegowani pracownicy USK przy ul. Borowskiej.

Prezes MPK Wrocław Krzysztof Balawejder po raz kolejny zaoferował wsparcie personelowi pracującemu w szpitalu tymczasowym. Autobusy wrocławskiego przewoźnika połączą szpital covidowy z centrum miasta.



 
Światowy Dzień Wcześniaka w USK
Informacja prasowa 16.11.2021

Światowy Dzień Wcześniaka w USK



Telefoniczne konsultacje ze specjalistami, porady laktacyjne i pielęgnacyjne, filmy instruktażowe, dotyczące pierwszej pomocy i pielęgnacji niemowląt – tak Uniwersytecki Szpital Kliniczny we Wrocławiu uczci Światowy Dzień Wcześniaka. W tym roku z powodu sytuacji epidemiologicznej obchody odbędą się w formie zdalnej, ale za to będą trwały trzy dni: od środy do piątku. Symbolicznym akcentem święta będzie podświetlenie Stadionu Wrocław w na kolor fioletowy. Patronat nad wydarzeniem objął wojewoda dolnośląski.

Tylko w Polsce ponad 40 tysięcy dzieci rocznie przychodzi na świat przedwcześnie. Na świecie są to miliony maleńkich istot, spośród których nie każde ma szanse na przeżycie, zwłaszcza w warunkach braku dostępu do zdobyczy medycyny. To właśnie im poświęcony jest Światowy Dzień Wcześniaka, obchodzony 17 listopada. Jego celem jest przede wszystkim edukacja: zwiększenie świadomości na temat przedwczesnych porodów i problemów zdrowotnych, dotyczących dzieci urodzonych przed czasem. Symbolem święta tych najmniejszych maluchów jest kolor fioletowy i para dziecięcych skarpetek w tej barwie.

– Według definicji WHO wcześniaki to dzieci urodzone między 22 a 37 tygodniem ciąży – wyjaśnia prof. Barbara Królak-Olejnik, kierownik Kliniki Neonatologii USK we Wrocławiu. – Jednak jest ogromna różnica między noworodkiem, który przyszedł na świat miesiąc przed terminem, a dzieckiem urodzonym skrajnie przedwcześnie. Urodzenie przed 28 tygodniem ciąży wiąże się ze skrajnym wcześniactwem i poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Te dzieci jeszcze długo po przyjściu na świat wymagają opieki wielu specjalistów, lekarzy i rehabilitantów, a także maksymalnego zaangażowania rodziny.

Kiedy dziecko rodzi się przed terminem, gdy nie wszystkie narządy zdążyły rozwinąć się i przystosować do samodzielnego funkcjonowania, hospitalizacja w oddziale neonatologicznym, w oddziale intensywnej terapii noworodka wielokrotnie przekracza kilka miesięcy. Następstwem niedojrzałości, ale również konieczności stosowania inwazyjnych procedur ratujących życie dziecka, jest szereg następstw i problemów zdrowotnych. Najczęściej są to: dysplazja oskrzelowo-płucna, będąca następstwem leczenia oddechowego niedojrzałych płuc, retinopatia wcześniacza, powstała w wyniku uszkodzenia rozwijającej się i unaczyniającej siatkówki, problemy neurologiczne, a także ze strony układu pokarmowego (np. martwicze zapalenie jelit). Niedojrzałość układu immunologicznego powoduje, że wcześniaki są też bardziej narażone na zakażenia. Te i wiele innych problemów mogą mieć także wpływ na zdrowie dziecka w późniejszym okresie: opóźnienie rozwoju psychoruchowego, choroby przewlekłe (w tym niskorosłość), zaburzenia oddychania, alergie, nadciśnienie w życiu dorosłym.

Wcześniaki wymagają szczególnej opieki i często wielotygodniowo pobytu na oddziałach neonatologicznych. U wielu nich konieczna jest intensywna terapia (zwłaszcza wspomaganie oddychania), antybiotykoterapia, żywienie pozajelitowe i wczesna rehabilitacja. Współczesna medycyna potrafi skutecznie ratować coraz mniejsze dzieci. Kilka dni temu świat obiegła informacja o dziecku urodzonym w 21 tygodniu ciąży, które dzięki wysiłkom lekarzy przeżyło, a po prawie roku leczenia opuściło szpital w dobrym stanie, trafiając do Księgi Guinnessa. Curtis Means z Alabamy po urodzeniu ważył 420 g.

– Najmniejsze dziecko urodzone w naszej klinice ważyło niewiele więcej, bo ok. 500 g i zostało wypisane do domu po ponad trzymiesięcznej hospitalizacji – mówi prof. Barbara Królak-Olejnik. – Jednak kluczowa jest nie masa ciała, ale to, że urodziło się w późniejszym okresie ciąży. Im krócej dziecko pozostaje w łonie matki, tym większe ryzyko powikłań, ale także zgonów wynikających ze skrajnej niedojrzałości. Uratowanie wcześniaka urodzonego w 21 tygodniu to rzeczywiście niezwykły przypadek. Nie wiemy jednak, z jakimi problemami zdrowotnymi będzie się ten chłopiec borykał w przyszłości i jaka będzie jego jakość życia.

Prof. Barbara Królak-Olejnik dodaje, że w Polsce liczba wcześniaków rośnie, ale obserwuje się głównie wzrost liczby tzw. późnych wcześniaków, czyli noworodków urodzonych blisko terminu porodu, natomiast na stałym poziomie pozostaje odsetek skrajnego wcześniactwa, nie przekraczając 1 proc. wszystkich urodzonych noworodków. Wielką niewiadomą stanowi wpływ przechorowania COVID-19 w okresie ciąży na przedwczesny poród. Czy na skutek pandemii na świat przychodzi więcej wcześniaków?

– W szczycie trzeciej fazy pandemii, w USK, gdzie do Kliniki Ginekologii i Położnictwa przyjmowano również pacjentki z nasilonymi objawami covid, liczba wcześniaków hospitalizowanych w Klinice Neonatologii była znacznie większa. Aż 15 proc. ciąż pacjentek SARS-CoV dodatnich zakończyła się przedwcześnie, ze względu na stan kliniczny matek. Jest to zatem odsetek wyższy od średniej. Jednak kilkumiesięczna perspektywa jest za krótka, by jednoznacznie wnioskować. To zagadnienie zapewne doczeka się jeszcze naukowych badań, podobnie jak wiele innych, związanych z COVID-19 – podsumowuje kierownik Kliniki Neonatologii USK.

Dzień Wcześniaka w USK

środa 17 listopada
11.00 - 12.30 konsultacje fizjoterapeutyczne - tel. 518 218 745
13.00 - 14.30 konsultacje neonatologiczne - tel. 518 218 782

czwartek 18 listopada
11.00 - 12.30 porady laktacyjne - tel. 518 218 745
13.00 - 14.30 konsultacje neurologiczne - tel. 518 218 782

piątek 19 listopada
11.00 - 12.30 konsultacje z psychologiem - tel. 518 218 745
13.00 - 14.30 porady pielęgnacyjne - tel. 518 218 782


Prof. B. Królak-Olejnik, fot. Tomasz Walów UMW

 
 
<< Początek < Poprzednia 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 Następna > Ostatnie >>

Strona 40 z 113

Shock Team

Internetowe Konto Pacjenta

Wyniki Laboratoryjne

Portal Pacjenta

Odwołanie wizyty

1.jpg

Sieć kardiologiczna

1.jpg

Dobry Posiłek

logo.jpg

Konsultacje anestezjologiczne

konsultacje.jpg

Wykrywanie wad rozwojowych

UCCR.jpg

Centrum Robotyki

centrum_robotyki.jpg

Badanie opinii pacjentów

nowe.jpg

Studenci materiały szkoleniowe

nowe.jpg

Wolontariusze materiały szkoleniowe

kopia.jpg

Medycyna Nuklearna

 

Unicef

Informacja dla obywateli Ukrainy



USK pomaga Ukrainie



Obraz_422.jpg